تای چی برای بیماری روماتولوژی
بیش از 21 درصد بزرگسالان در ایالات متحده با بیماری های روماتولوژی زندگی می کنند ، شرایطی که بر مفاصل و استخوان ها تأثیر می گذارد و باعث درد مزمن مفصل ، تورم و سفتی می شود [ 76 ]. مطالعات نشان داده است که بیماران مبتلا به بیماری های روماتولوژی می توانند از ورزش تای چی بهره مند شوند. اگرچه تای چی در حالت نیمه سکوات انجام می شود ، اما می توان از درد مفصل جلوگیری کرد زیرا بیشتر حرکات تای چی در یک زنجیره سینماتیک بسته و با سرعت بسیار کند انجام می شود [ 20] با این حال ، بیماران مبتلا به آرتروپاتی برای جلوگیری از استرس بیش از حد در اندام تحتانی باید تای چی را در حالت چمباتمه زدن انجام دهند. در یک بررسی اخیر ، تای چی ممکن است عوامل پیچیده را تعدیل کرده و نتایج سلامتی را در بیماران مبتلا به بیماری روماتولوژی بهبود بخشد. تای چی می توان به بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید، آرتروز و بیماری توصیه می شود، به عنوان یک روش جایگزین برای بهبود بیمار خوب بودن [ 77 ].
6.1 روماتیسم مفصلی
آرتریت روماتوئید (RA) یک بیماری مزمن ، التهابی و سیستمیک است که بر سیستم اسکلتی عضلانی تأثیر می گذارد. در یک مرور سیستماتیک پایگاه داده Cochrane شامل 4 آزمایش و 206 بیمار مبتلا به RA [ 78 ] ، تای چی علائم RA را تشدید نمی کند. علاوه بر این ، تای چی مزایای قابل توجهی در دامنه حرکتی اندام تحتانی برای بیماران مبتلا به RA دارد.
اخیراً ، دو مطالعه مزایای تای چی را برای بیماران مبتلا به RA گزارش کرده است. وانگ [ 79 ] به طور تصادفی 20 بیمار با کلاس عملکردی I یا II RA را به تای چی یا گروه کنترل توجه اختصاص داد. پس از 12 هفته آموزش ، نیمی از بیماران در گروه تای چی به 20? پاسخ کالج روماتولوژی آمریکا رسیدند ، اما هیچ بیماری در گروه کنترل بهبودی نشان نداد. گروه تای چی در شاخص ناتوانی ، خرده مقیاس نشاط SF-36 و شاخص افسردگی پیشرفت بیشتری داشتند. روندهای مشابه بهبود فعالیت بیماری ، ظرفیت عملکردی و کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی نیز مشاهده شد. در مطالعه دیگری [ 80] ، به 15 بیمار مبتلا به RA دو بار در هفته و به مدت 12 هفته تمرین تای چی آموزش داده شد. نتیجه نشان داد که گروه تای چی در پایان تمرین و در 12 هفته پیگیری عملکرد عضلات اندام تحتانی را بهبود بخشید. بیماران همچنین در طی ورزش و در زندگی روزمره وضعیت جسمی بهبود یافته ، اعتماد به نفس در حرکت ، تعادل و درد کمتری را تجربه کرده اند. دیگران کاهش استرس ، افزایش آگاهی بدن و اعتماد به نفس در حرکت را تجربه کردند. این مطالعات نشان داد که تای چی برای بیماران مبتلا به RA یک روش ورزشی عملی است.
6.2 اسپوندیلیت آنکیلوزان
اسپوندیلیت آنکیلوزان (AS) یک بیماری التهابی مزمن اسکلت محوری با درگیری متغیر مفاصل محیطی و ساختارهای غیر مفصلی است. در یک مطالعه اخیر [ 81 ] ، لی و همکارانش 40 بیمار مبتلا به AS را به تای چی یا گروه کنترل اختصاص دادند. گروه تای چی 60 دقیقه تای چی دو بار در هفته به مدت هشت هفته و به دنبال آن 8 هفته تای چی خانگی انجام دادند. پس از آموزش ، گروه تای چی در مقایسه با گروه کنترل در فعالیت بیماری و انعطاف پذیری قابل توجهی را نشان داد و هیچگونه عوارض جانبی مرتبط با عمل تای چی توسط شرکت کنندگان گزارش نشد.
6.3 فیبرومیالژیا
سندرم فیبرومیالژیا یک بیماری مزمن است که با درد گسترده، نقاط حساس متعدد، خواب nonrestorative، خستگی، اختلال شناختی، علائم پیچیده جسمانی و کیفیت زندگی ضعیف است [ 82 ]. ورزش برخی از مزایا را در درمان بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا نشان داد. وانگ و همکارانش یک مطالعه مهم درباره تای چی در مورد فیبرومیالژیا گزارش کردند [ 83] در این آزمایش ، 66 بیمار مبتلا به فیبرومیالژیا به طور تصادفی به یک گروه تای چی یا گروهی که در برنامه سلامتی و کشش حضور داشتند ، تقسیم شدند. هر جلسه به مدت 60 هفته و دو بار در هفته و به مدت 12 هفته ادامه داشت. پس از آموزش ، گروه تای چی بهبودهایی را در پرسشنامه تأثیر فیبرومیالژیا (FIQ) و نمره کل و SF-36 نشان داد. نمرات اجزای فیزیکی و نمرات اجزای ذهنی SF-36 در مقایسه با گروه کنترل به طور قابل توجهی بهبود یافته است. این مطالعه ثابت کرد که بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا از آموزش تای چی بهره مند شده اند ، بدون اینکه هیچ عارضه ای نداشته باشد.
جونز و همکارانش [ 84 ] یک آزمایش کنترل شده تصادفی انجام دادند و 101 بیمار مبتلا به فیبرومیالژیا را به تای چی یا گروه آموزشی اختصاص دادند. شرکت کنندگان تای چی 90 دقیقه دو بار در هفته و به مدت بیش از 12 هفته تای چی 8 سبک اصلاح شده به سبک یانگ را تمرین کردند. پس از آموزش ، گروه تای چی پیشرفت قابل توجهی در نمرات FIQ ، شدت درد ، تداخل درد ، خواب و خودکارآمدی برای کنترل درد در مقایسه با گروه آموزش نشان داد. متغیرهای تحرک عملکردی از جمله حرکت به موقع و حرکت ، تعادل ایستا و تعادل پویا نیز در گروه تای چی بهبود یافته است. به نظر می رسد تای چی یک روش ورزشی ایمن و قابل قبول برای بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا است.
در مطالعه اخیر ، رومرو-زوریتا و همکارانش [ 85 ] اثرات آموزش تای چی در زنان مبتلا به فیبرومیالژیا را گزارش کردند. سی و دو زن مبتلا به فیبرومیالژیا در 3 جلسه هفتگی و به مدت 28 هفته در مداخله تای چی شرکت کردند. پس از آموزش ، بیماران در آستانه درد ، تعداد کل نقاط حساس و نمره الگومتر بهبود یافتند. بیماران همچنین در 6 دقیقه راه رفتن ، خراشیدن پشت ، قدرت گرفتن دست ، ایستادن روی صندلی ، نشستن و دستیابی به صندلی ، 8 پا بالا رفتن و حرکت و آزمایش های فلامینگو کور بهبود یافته اند. علاوه بر این ، گروه تای چی در نمره کل و شش خرده مقیاس FIQ بهبود یافت: سفتی ، درد ، خستگی ، خستگی صبحگاهی ، اضطراب و افسردگی. سرانجام ، بیماران همچنین در شش زیر مقیاس در SF-36 بهبود یافتند: درد بدن ، نشاط ، عملکرد بدنی ، نقش جسمی ، سلامت عمومی و سلامت روان.
