به نقل از zagrosdarou.com درد احساس ناخوشایندی ست که پس از آسیب های مختلف بافتی ایجاد می شود و منجر به کلافگی، بی حوصلگی، بی قراری و دامنه ای از رفتارها یا احساسات دیگر می شود که خود کاهنده کیفیت زندگی هستند و عملکرد فرد را مختل می کنند. بر همین اساس کاهش درد یکی از اهداف مهم پزشکی از دیرباز تاکنون بوده است. همه ما در طول عمر خود با دردهایی نظیر کمردرد، پادرد، دندان درد و سردرد رو به رو شده ایم. و برای درمان و تسکین آن به دنبال سریع ترین و راحت ترین روش یعنی مصرف قرص مسکن هستیم.
درد به صورت کلی، یک علامت محافظتی برای بدن محسوب می شود چراکه فرد را وا می دارد برای حذف عامل ایجاد درد یا عامل آسیب زا اقدام نماید. روند درد، با محرک های شیمیایی، گرمایی و مکانیکی آغاز شده و به وسیله انسان درک می شود. در این مقاله از سایت زاگرس داروی پارسیان، میخواهیم قوی ترین و بی ضررترین قرص های مسکن ایرانی را برای درمان سردرد، کمردرد، پادرد و دردهای دیگر بدن به شما معرفی کنیم.
همانطور که گفته شد، درد و عوارض ناشی از آن، کیفیت زندگی فرد را تحت تاثیر قرار داده از آن می کاهد. به همین دلیل طیف گسترده ای از داروها برای کنترل درد و تسکین آن، مورد استفاده قرار می گیرند. داروهای کاهنده درد و قرص های مسکن در یکی از دسته های زیر قرار می گیرند.
همانطور که گفته شد، درد و عوارض ناشی از آن، کیفیت زندگی فرد را تحت تاثیر قرار داده از آن می کاهد. به همین دلیل طیف گسترده ای از داروها برای کنترل درد و تسکین آن، مورد استفاده قرار می گیرند. داروهای کاهنده درد و قرص های مسکن در یکی از دسته های زیر قرار می گیرند.
• قرص مسکن اپیوئیدی
• قرص مسکن استروئیدی
• داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی
• بی حس کننده های موضعی
• بیهوش کننده های عمومی
• قرص مسکن استروئیدی
• داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی
• بی حس کننده های موضعی
• بیهوش کننده های عمومی
داروهای اپیوئیدی چیست؟
این داروها برای دردهای متوسط تا شدید مخصوصا دردهایی با منشاء احشایی به کار می روند. این داروها بر دردهای منتشر موثرند. این دسته از قرص های مسکن ، بر گیرنده های اپیوئیدی اثرات تحریکی، مهاری و یا ترکیبی از این دو نوع اثر را دارند.
ترکیباتی مانند مورفین، هروئین، پتیدین، متادون، کدئین به عنوان آگونیست های اپیوئیدی شناخته می شوند. نالوکسان و لوالورفان مهارکننده گیرنده های اپیوئیدی یا آنتاگونیست این گیرنده ها محسوب می شوند. برخی ترکیبات مانند پنتازوسین، بوپرنورفین، نالورفین ترکیبی از اثرات تحریکی و مهارکننده را از خود نشان می دهند.
لازم است بدانیم وابستگی، یکی از عوارض تمامی داروهایی است که با عملکرد آگونیستی بر گیرنده های اپیوئیدی، درد را کاهش می دهند. به همین علت مصرف این داروها تحت نظارت پزشک باید صورت گیرد و پس از گذشت مدتی از مصرف قرص مسکن، قطع آن نیز باید با دستور پزشک و به تدریج صورت گیرد.
زاگرس دارو پارسیان در این دسته، قرص های مسکن زیر را تولید و به داروخانه ها عرضه می کند. قرص مسکن اپیوئیدی در برخی از محصولات در ترکیب با استامینوفن یا کافئین به صورت داروهای دارای چند ماده موثره به بازار عرضه می شوند:
قرص مسکن ترامادول (Tramadol)
دسته دارویی: ضد درد اپیوئیدی
شکل دارو: قرص
ترکیبات دارو: هر قرص مسکن، حاوی 100 میلی گرم ترامادول هیدروکلراید است.
مکانیسم اثر داروی ترامادول
این دارو یک اپیوئید صناعی ست. ترامادول به صورت مرکزی عمل می کند همچنین به صورت نسبی به گیرنده های محیطی µ نیز متصل می شود و از این طریق مسیرهای درد را مهار می کند.
موارد مصرف: قرص مسکن ترامادول در تسکین دردهای متوسط تا شدید در بیمارانی به کار می رود که سایر قرص های ضد درد برای تسکین آنها کارایی لازم را نداشته اند.
موارد مصرف: قرص مسکن ترامادول در تسکین دردهای متوسط تا شدید در بیمارانی به کار می رود که سایر قرص های ضد درد برای تسکین آنها کارایی لازم را نداشته اند.
میزان و نحوه مصرف قرص ضد درد ترامادول
مقدار مصرف هر دارو توسط پزشک تعیین می گردد. دوز معمول این دارو به صورت زیر است:
در موارد مصرف طولانی مدت: ابتدا 25 میلی گرم روزانه و سپس هر سه روز یک بار 25 تا 50 میلی گرم اضافه می شود و تا حداکثر 50 تا 100 میلی گرم هر 4-6 ساعت در صورت نیاز افزایش می یابد. هرگز بیش از 400 میلی گرم (4 قرص) از قرص مسکن ترامادول را در یک روز مصرف ننمایید.
در موارد مصرف حاد: 50 تا 100 میلی گرم هر 4-6 ساعت در صورت نیاز. هرگز بیش از 400 میلی گرم (4 قرص) از این دارو را در یک روز مصرف ننمایید. برای قطع مصرف این دارو، خصوصا در موارد مصرف طولانی مدت، با پزشک خود مشورت نمایید. قطع ناگهانی این دارو ممکن است با عوارضی همراه باشد.
در موارد مصرف طولانی مدت: ابتدا 25 میلی گرم روزانه و سپس هر سه روز یک بار 25 تا 50 میلی گرم اضافه می شود و تا حداکثر 50 تا 100 میلی گرم هر 4-6 ساعت در صورت نیاز افزایش می یابد. هرگز بیش از 400 میلی گرم (4 قرص) از قرص مسکن ترامادول را در یک روز مصرف ننمایید.
در موارد مصرف حاد: 50 تا 100 میلی گرم هر 4-6 ساعت در صورت نیاز. هرگز بیش از 400 میلی گرم (4 قرص) از این دارو را در یک روز مصرف ننمایید. برای قطع مصرف این دارو، خصوصا در موارد مصرف طولانی مدت، با پزشک خود مشورت نمایید. قطع ناگهانی این دارو ممکن است با عوارضی همراه باشد.
عوارض جانبی ترامادول
هر دارو به موازات اثر در درمانی مطلوب ممکن است باعث عوارض ناخواسته نیز بشود. اگرچه تمام عوارض در یک فرد دیده نمی شود. عوارض ناخواسته زیر ممکن است با مصرف قرص مسکن ترامادول دیده شود:
یبوست، تهوع، سرگیجه، بی حالی و خواب آلودگی، سردرد، بی قراری، تحریک عصبی، ضعف، مشکلات گوارشی و عوارض پوستی.
یبوست، تهوع، سرگیجه، بی حالی و خواب آلودگی، سردرد، بی قراری، تحریک عصبی، ضعف، مشکلات گوارشی و عوارض پوستی.
موارد منع مصرف قرص مسکن ترامادول
• مصرف ترامادول در کودکان زیر 12 سال ممنوع است.
• مصرف همزمان قرص مسکن ترامادول و داروهای سیستم اعصاب موسوم به مهارکننده های مونو آمینو اکسیداز مانند سلیژیلین و رازاژیلین ممنوع است.
• در صورت سابقه حساسیت به ترامادول یا سایر مسکن های اپیوئیدی و یا در صورت ابتلا به اختلال تنفسی شدید از مصرف این دارو پرهیز کنید.
• مصرف این دارو در بارداری و شیردهی ممنوع است.
• مصرف همزمان قرص مسکن ترامادول و داروهای سیستم اعصاب موسوم به مهارکننده های مونو آمینو اکسیداز مانند سلیژیلین و رازاژیلین ممنوع است.
• در صورت سابقه حساسیت به ترامادول یا سایر مسکن های اپیوئیدی و یا در صورت ابتلا به اختلال تنفسی شدید از مصرف این دارو پرهیز کنید.
• مصرف این دارو در بارداری و شیردهی ممنوع است.
قرص مسکن متادون (Methadone)
دسته دارویی: ضد درد اپیوئیدی
شکل دارو: قرص
ترکیبات دارو: هر قرص مسکن حاوی 5 ،20 ،40 میلی گرم متادون هیدروکلراید
شکل دارو: قرص
ترکیبات دارو: هر قرص مسکن حاوی 5 ،20 ،40 میلی گرم متادون هیدروکلراید
مکانیسم اثر قرص مسکن متادون
متادون از طریق اتصال به نوعی از گیرنده اپیوئیدی و فعال سازی آن عمل می کند. متادون با این عملکرد، اثرات ضد درد و آرامبخش خود را ایجاد می کند. برخی اثرات دیگر همچون یبوست، دپرشن تنفسی، تهوع یا میوز هم به دلیل اتصال این دارو به گیرنده های اپیوئیدی ممکن است رخ دهد.
موارد مصرف متادون
درد شدید، درمان کمکی در قطع وابستگی به اپیوئیدها
میزان و نحوه مصرف قرص مسکن متادون
مقدار مصرف هر دارو توسط پزشک تعیین می گردد. دوز معمول داروی ترک اعتیاد متادون به صورت زیر است:
دوز بزرگسالان(درد): 2.5 تا 10 میلی گرم هر 8-12 ساعت در صورت نیاز.
درمان علایم محرومیت از اپیوئید: 20-30 میلی گرم در روز ابتدا، سپس دوز دارو توسط پزشک نسبت به پاسخ بیمار تنظیم می شود.
در صورت مصرف هرگونه دارو یا مکمل غذایی، پزشک و داروساز خود را مطلع سازید. هرگونه تغییر در دوز دارو تنها با نظر پزشک صورت گیرد.
دوز بزرگسالان(درد): 2.5 تا 10 میلی گرم هر 8-12 ساعت در صورت نیاز.
درمان علایم محرومیت از اپیوئید: 20-30 میلی گرم در روز ابتدا، سپس دوز دارو توسط پزشک نسبت به پاسخ بیمار تنظیم می شود.
در صورت مصرف هرگونه دارو یا مکمل غذایی، پزشک و داروساز خود را مطلع سازید. هرگونه تغییر در دوز دارو تنها با نظر پزشک صورت گیرد.
عوارض جانبی متادون
هر دارو به موازات اثر در درمانی مطلوب ممکن است باعث عوارض ناخواسته نیز بشود. اگرچه تمام عوارض در یک فرد دیده نمی شود ولی در صورت بروز علایم زیر با پزشک خود مشورت کنید. سرگیجه، خواب آلودگی، بی قراری، یوفوریا، تشنج، تپش قلب، تاری دید، دوبینی، شوک، دپرشن تنفسی، احتباس ادراری، گرفتگی عضلات.
در صورت بروز هر یک از علایم زیر احتمال مسمومیت با دارو وجود دارد لذا به سرعت با پزشک خود تماس حاصل نموده به مراکز درمانی مراجعه نمایید:
• تنفس سطحی و کند
• خواب آلودگی و گیجی شدید
• ضربان کند قلب
• مردمک های بسیار تنگ شده
• کما
در صورت بروز هر یک از علایم زیر احتمال مسمومیت با دارو وجود دارد لذا به سرعت با پزشک خود تماس حاصل نموده به مراکز درمانی مراجعه نمایید:
• تنفس سطحی و کند
• خواب آلودگی و گیجی شدید
• ضربان کند قلب
• مردمک های بسیار تنگ شده
• کما
موارد منع مصرف متادون
• مصرف همزمان قرص مسکن متادون با داروهای سلژیلین و رازاژیلین و همچنین داروهای ضد قارچ مانند ایتراکونازول، کتوکونازول ممنوع می باشد.
• مصرف داروی ترک اعتیاد متادون در صورت سابقه حساسیت به دارو، آسم یا مشکلات تنفسی شدید و نیز در بارداری و شیردهی ممنوع است.
• مصرف داروی ترک اعتیاد متادون در صورت سابقه حساسیت به دارو، آسم یا مشکلات تنفسی شدید و نیز در بارداری و شیردهی ممنوع است.
قرص مسکن بوپرنورفین (Buprenorphine)
قرص زیر زبانی بوپرنورفین در بسته بندی بلیستر ده عددی در جعبه های 30 و 100 عددی .
دسته دارویی: اپیوئید، آگونیست نسبی گیرنده‌های مو و آنتاگونیست قوی گیرنده کاپا
دسته دارویی: اپیوئید، آگونیست نسبی گیرنده‌های مو و آنتاگونیست قوی گیرنده کاپا
موارد مصرف قرص مسکن بوپرنورفین
درد متوسط تا شدید، کنترل درد بعد از جراحی، درمان اعتیاد به مواد مخدر اپیوئیدی.
موارد منع مصرف بوپرنورفین
حساسیت (آنافیلاکسی) به بوپرنورفین یا هر جزئی از فرمولاسیون.
احتیاط ها: این دارو برای بیماری فعلی شما تجویز شده است. لذا از مصرف آن در موارد مشابه و یا توصیه مصرف آن به دیگران خودداری نمایید و موارد زیر را در نظر بگیرید:
• همزمان با مصرف بوپرنورفین، داروهایی که باعث خواب آلودگی می شوند را مصرف نکنید. (داروهایی مثل: ترکیبات قرص سرماخوردگی، قرص های ضد درد ضد درد، خواب آورها، شل کننده های عضلات، ضد تشنج ها، داروهای ضد افسردگی و قرص های ضد اضطراب) زیرا ممکن است عوارض بسیار خطرناک و در برخی موارد کشنده را در پی داشته باشد.
• از مصرف همزمان این داروها با الکل، بنزودیازپین ها از جمله دیازپام و سایر مواد مخدر خودداری کنید، زیرا موجب اختلال در عملکرد سیستم اعصاب مرکزی و سیستم تنفسی می شود و خطر مرگ را در پی دارد.
• قرص مسکن بوپرنورفین را در حین انجام کارهایی که نیاز به هوشیاری بالا دارد مصرف نکنید.
• در صورت ابتلا به بیماریهای مغزی همچون آسیب مغزی، سابقه جراحی مغز، تومور و تشنج پزشک خود را در جریان بگذارید.
• در صورت ابتلا به بیماریهای تنفسی مانند آسم و COPD، بیماری های کبدی و کلیوی، افسردگی، انسداد روده و یبوست، ناراحتی های قلبی پزشک خود را در جریان بگذارید.
• در صورت مصرف طولانی قرص مسکن بوپرنورفین، انجام آزمون شمارش سلول های خونی ضروری است.
• در این موارد باید داروی ضد درد بوپرنورفین با احتیاط مصرف گردد؛ سابقه آلرژی، بیماری کبدی یا کلیوی.
• دارو را در محلی دور از دید و دسترس کودکان قرار دهید. مصرف تصادفی این دارو توسط کودکان خطر مرگ را در پی دارد.
• هرگز دوز دارو را بدون اطلاع پزشک خود تغییر ندهید و از قطع ناگهانی دارو خودداری کنید.
احتیاط ها: این دارو برای بیماری فعلی شما تجویز شده است. لذا از مصرف آن در موارد مشابه و یا توصیه مصرف آن به دیگران خودداری نمایید و موارد زیر را در نظر بگیرید:
• همزمان با مصرف بوپرنورفین، داروهایی که باعث خواب آلودگی می شوند را مصرف نکنید. (داروهایی مثل: ترکیبات قرص سرماخوردگی، قرص های ضد درد ضد درد، خواب آورها، شل کننده های عضلات، ضد تشنج ها، داروهای ضد افسردگی و قرص های ضد اضطراب) زیرا ممکن است عوارض بسیار خطرناک و در برخی موارد کشنده را در پی داشته باشد.
• از مصرف همزمان این داروها با الکل، بنزودیازپین ها از جمله دیازپام و سایر مواد مخدر خودداری کنید، زیرا موجب اختلال در عملکرد سیستم اعصاب مرکزی و سیستم تنفسی می شود و خطر مرگ را در پی دارد.
• قرص مسکن بوپرنورفین را در حین انجام کارهایی که نیاز به هوشیاری بالا دارد مصرف نکنید.
• در صورت ابتلا به بیماریهای مغزی همچون آسیب مغزی، سابقه جراحی مغز، تومور و تشنج پزشک خود را در جریان بگذارید.
• در صورت ابتلا به بیماریهای تنفسی مانند آسم و COPD، بیماری های کبدی و کلیوی، افسردگی، انسداد روده و یبوست، ناراحتی های قلبی پزشک خود را در جریان بگذارید.
• در صورت مصرف طولانی قرص مسکن بوپرنورفین، انجام آزمون شمارش سلول های خونی ضروری است.
• در این موارد باید داروی ضد درد بوپرنورفین با احتیاط مصرف گردد؛ سابقه آلرژی، بیماری کبدی یا کلیوی.
• دارو را در محلی دور از دید و دسترس کودکان قرار دهید. مصرف تصادفی این دارو توسط کودکان خطر مرگ را در پی دارد.
• هرگز دوز دارو را بدون اطلاع پزشک خود تغییر ندهید و از قطع ناگهانی دارو خودداری کنید.
مصرف بوپرنورفین در دوران بارداری و شیردهی
داروی بوپرنورفین در دوران بارداری تنها با نظر پزشک و با سنجش منافع مصرف دارو در مقابل مضرات آن باید استفاده شود (گروه C).
مصرف این دارو در زمان شیردهی ممنوع است.
مصرف این دارو در زمان شیردهی ممنوع است.
تداخلات دارویی داروی بوپرنورفین
• ضد قارچ های آزولی (کتوکونازول)
• ماکرولیدها (اریترومایسین)
• ضد ویروس ها (افاویرنز، نویراپین، دلاویریدین، ریتوناویر)
• ضد تشنج ها (کاربامازپین, فنی توئین و فنوباربیتال)
• داروهای طولانی کننده فاصله QT (کینیدین، پروکاینامید، دیزوپیرامید، سوتالول، آمیودارون و دوفتیلاید)
• ضد افسردگی های SSRI (شامل سیتالوپرام، اس سیتالوپرام، فلوکستین، فلوواکسامین,،پاروکستین و سرترالین)
• SNRI( شامل ونلافاکسین و دولوکستین)
• ترازودون
• ضد افسردگی های سه حلقه ای
• نفازدون
• ضد استفراغ های آنتاگونیست 5HT3 (گرانیسترون و اندانسترون)
• بوسپیرون
• دکسترومتورفان
• لیتیوم
• تریپتوفان
• آگونیست های 5HT1 (ریزاتریپتان و سوماتریپتان)،
• مهار کننده های مونوآمین اکسیداز MAOI (ایزوکربوکسازید، لینزولاید، متیلن بلو، فنلزین، سلژیلین، ترانیل سیپرومین)
• سرکوب کننده های سیستم اعصاب مرکزی (سایر اپیوئیدها، بی هوش کننده های عمومی، خواب آورها و الکل)
• داروهای آنتی موسکارینی
• آنتی سایکوزها
• ایزونیازید
• بنزودیازپین ها
• ماکرولیدها (اریترومایسین)
• ضد ویروس ها (افاویرنز، نویراپین، دلاویریدین، ریتوناویر)
• ضد تشنج ها (کاربامازپین, فنی توئین و فنوباربیتال)
• داروهای طولانی کننده فاصله QT (کینیدین، پروکاینامید، دیزوپیرامید، سوتالول، آمیودارون و دوفتیلاید)
• ضد افسردگی های SSRI (شامل سیتالوپرام، اس سیتالوپرام، فلوکستین، فلوواکسامین,،پاروکستین و سرترالین)
• SNRI( شامل ونلافاکسین و دولوکستین)
• ترازودون
• ضد افسردگی های سه حلقه ای
• نفازدون
• ضد استفراغ های آنتاگونیست 5HT3 (گرانیسترون و اندانسترون)
• بوسپیرون
• دکسترومتورفان
• لیتیوم
• تریپتوفان
• آگونیست های 5HT1 (ریزاتریپتان و سوماتریپتان)،
• مهار کننده های مونوآمین اکسیداز MAOI (ایزوکربوکسازید، لینزولاید، متیلن بلو، فنلزین، سلژیلین، ترانیل سیپرومین)
• سرکوب کننده های سیستم اعصاب مرکزی (سایر اپیوئیدها، بی هوش کننده های عمومی، خواب آورها و الکل)
• داروهای آنتی موسکارینی
• آنتی سایکوزها
• ایزونیازید
• بنزودیازپین ها
مقدار و نحوه مصرف بوپرنورفین
• دارو را برای مدت 3 تا 5 دقیقه زیر زبان قرار داده و اجازه دهید به آرامی حل شود و از جویدن و بلعیدن آن خودداری کنید. اگر دوز مصرفی در هر وعده بیش از دو قرص است، قرص ها را با هم همزمان زیر زبانتان قرار داده و اجازه بدهید کاملا حل شوند.
• قرص مسکن بوپرنورفین، بر اساس نوع ماده مورد مصرف فرد معتاد، به صورت معمول باید 16-48 ساعت پس از آخرین مصرف سایر مخدرها و پس از بروز اولین علامت های محرومیت از مصرف مواد، استفاده شود. هرگز این دارو را با فاصله کمتر از 4 ساعت پس از آخرین مصرف مخدر، مصرف ننمایید.
• مقدار مصرف هر دارو را پزشک تعیین می کند، ولی مقدار مصرف معمول قرص مسکن بوپرنورفین در درمان وابستگی به اپیوئیدها به قرار زیر است:
• دوز اولیه در بزرگسالان و افراد بالای 16 سال: دوز دارو با تشخیص پزشک تا 16 میلی گرم در روز افزایش می یابد.
• دوز نگهدارنده در بزرگسالان و افراد بالای 16 سال: دوز دارو بین 4- 24 میلی گرم در روز، با توجه به وضع بیمار و تشخیص پزشک متغیر خواهد بود.
• ایمنی و اثربخشی دارو در کودکان اثبات نشده و مصرف دارو در کودکان توصیه نمی شود.
• مقدار مصرف این دارو برای تسکین دردهای متوسط تا شدید بر اساس دستور پزشک و نیاز بیمار تعیین می شود.
• مصرف بیش از حد بوپرنورفین می تواند مرگبار باشد، به خصوص در کودک یا فرد دیگری که بدون نسخه از داروی مسکن استفاده می کند، علائم آن ممکن است شامل خواب آلودگی شدید یا ضعف، پوست سرد و یا پوستی، ضربان ضعیف، تنفس بسیار آهسته یا کما باشد.
• قرص مسکن بوپرنورفین، بر اساس نوع ماده مورد مصرف فرد معتاد، به صورت معمول باید 16-48 ساعت پس از آخرین مصرف سایر مخدرها و پس از بروز اولین علامت های محرومیت از مصرف مواد، استفاده شود. هرگز این دارو را با فاصله کمتر از 4 ساعت پس از آخرین مصرف مخدر، مصرف ننمایید.
• مقدار مصرف هر دارو را پزشک تعیین می کند، ولی مقدار مصرف معمول قرص مسکن بوپرنورفین در درمان وابستگی به اپیوئیدها به قرار زیر است:
• دوز اولیه در بزرگسالان و افراد بالای 16 سال: دوز دارو با تشخیص پزشک تا 16 میلی گرم در روز افزایش می یابد.
• دوز نگهدارنده در بزرگسالان و افراد بالای 16 سال: دوز دارو بین 4- 24 میلی گرم در روز، با توجه به وضع بیمار و تشخیص پزشک متغیر خواهد بود.
• ایمنی و اثربخشی دارو در کودکان اثبات نشده و مصرف دارو در کودکان توصیه نمی شود.
• مقدار مصرف این دارو برای تسکین دردهای متوسط تا شدید بر اساس دستور پزشک و نیاز بیمار تعیین می شود.
• مصرف بیش از حد بوپرنورفین می تواند مرگبار باشد، به خصوص در کودک یا فرد دیگری که بدون نسخه از داروی مسکن استفاده می کند، علائم آن ممکن است شامل خواب آلودگی شدید یا ضعف، پوست سرد و یا پوستی، ضربان ضعیف، تنفس بسیار آهسته یا کما باشد.
عوارض جانبی قرص مسکن بوپرنورفین
هر دارو به موازات اثرات درمانی خود ممکن است سبب بروز برخی عوارض ناخواسته نیز شود، ولی همه این عوارض در یک فرد دیده نمی شود، در صورت بروز هر یک از عوارض زیر با پزشک خود مشورت نمایید:
عوارض جانبی رایج: خواب آلودگی، سرگیجه، یبوست یا سردرد ممکن است رخ دهد. اگر هر یک از این اثرات همچنان ادامه داشته باشد یا بدتر شود، بلافاصله با پزشک خود مطرح نمایید.
عوارض جانبی جدی: تغییرات ذهنی، خلقی (مانند تحریک، سردرگمی و توهم)، درد معده و شکم.
در صورت وجود هر یک از این عوارض جانبی که بندرت، اما جدی پیش می آید، مانند ضربان قلب سریع و نامنظم، سرگیجه شدید، تنفس آهسته وکم عمق، خواب آلودگی غیرمعمول، بیدار شدن از خواب با پزشک مشورت نمایید.
عوارض جانبی نادر: قرص مسکن بوپرنورفین به ندرت باعث بیماری جدی کبد می شود. در صورت وجود علائم آسیب کبدی، از جمله ادرار تیره، تهوع و استفراغ مداوم، زخم چشم، پوست، درد شدید معده یا شکم، با پزشک مشورت نمایید.
عوارض جانبی رایج: خواب آلودگی، سرگیجه، یبوست یا سردرد ممکن است رخ دهد. اگر هر یک از این اثرات همچنان ادامه داشته باشد یا بدتر شود، بلافاصله با پزشک خود مطرح نمایید.
عوارض جانبی جدی: تغییرات ذهنی، خلقی (مانند تحریک، سردرگمی و توهم)، درد معده و شکم.
در صورت وجود هر یک از این عوارض جانبی که بندرت، اما جدی پیش می آید، مانند ضربان قلب سریع و نامنظم، سرگیجه شدید، تنفس آهسته وکم عمق، خواب آلودگی غیرمعمول، بیدار شدن از خواب با پزشک مشورت نمایید.
عوارض جانبی نادر: قرص مسکن بوپرنورفین به ندرت باعث بیماری جدی کبد می شود. در صورت وجود علائم آسیب کبدی، از جمله ادرار تیره، تهوع و استفراغ مداوم، زخم چشم، پوست، درد شدید معده یا شکم، با پزشک مشورت نمایید.
مسکن استامینوفن کدئین (Acetaminophen/Codeine)
دسته دارویی: مسکن، ضد درد اوپیوئیدی
شکل دارو: قرص مسکن
ترکیبات دارو: هر قرص مسکن حاوی 300 میلی گرم استامینوفن و 20 میلی گرم کدئین
شکل دارو: قرص مسکن
ترکیبات دارو: هر قرص مسکن حاوی 300 میلی گرم استامینوفن و 20 میلی گرم کدئین
مکانیسم اثر استامینفون کدئین
استامینوفن از طریق تاثیر بر هیپوتالاموس اثرات ضد تب خود را ظاهر می کند همچنین به صورت محیطی تولید تکانه های درد را مسدود می کند. ممکن است سنتز پروستاگلاندین در سیستم عصبی مرکزی را نیز مهار کند.
کدئین از طریق اثر بر گیرنده µ اثرات ضد درد خود را ظاهر می سازد. کدئین یک قرص ضد درد ایپیوئیدی با اثرات ضد سرفه است.
موارد مصرف قرص مسکن استامینفون کدئین: تسکین کوتاه مدت دردهای خفیف تا نسبتا شدید. شواهد علمی مبتنی بر اثرات ضد سرفه این دارو وجود دارد.
کدئین از طریق اثر بر گیرنده µ اثرات ضد درد خود را ظاهر می سازد. کدئین یک قرص ضد درد ایپیوئیدی با اثرات ضد سرفه است.
موارد مصرف قرص مسکن استامینفون کدئین: تسکین کوتاه مدت دردهای خفیف تا نسبتا شدید. شواهد علمی مبتنی بر اثرات ضد سرفه این دارو وجود دارد.
میزان و نحوه مصرف قرص مسکن استامینفون
مقدار مصرف هر دارو را پزشک تعیین می کند اما مقدار مصرف معمول دارو به شرح زیر است:
• روزانه 4 تا 6 عدد قرص مسکن در صورت بروز دردهای متوسط تا شدید.
• ماکزیمم دوز روزانه داروی ترک اعتیاد استامینوفن 4000 میلی گرم می باشد. هرگز بیش از این مقدار استامینوفن مصرف نکنید.
• در حین مصرف این دارو، از فرآورده های دیگری که حاوی استامینوفن هستند استفاده ننمایید.
• روزانه 4 تا 6 عدد قرص مسکن در صورت بروز دردهای متوسط تا شدید.
• ماکزیمم دوز روزانه داروی ترک اعتیاد استامینوفن 4000 میلی گرم می باشد. هرگز بیش از این مقدار استامینوفن مصرف نکنید.
• در حین مصرف این دارو، از فرآورده های دیگری که حاوی استامینوفن هستند استفاده ننمایید.
عوارض جانبی استامینفون کدئین
هر دارو به موازات ایجاد اثر درمانی مورد نظر، ممکن است سبب بروز عوارض ناخواسته نیز بشود. اگرچه کلیه عوارض در یک فرد مشاهده نمی شود ولی در صورت بروز این عوارض با پزشک خود مشورت نمایید.
از جمله عوارض جانبی قرص مسکن استامینوفن کدئین می توان به موارد زیر اشاره کرد :
سستی، گیجی، یبوست، افت فشار خون، خشکی دهان، وابستگی، تضعیف عضلات تنفسی، هپاتوتوکسیسیتی (در دوزهای سمی)
از جمله عوارض جانبی قرص مسکن استامینوفن کدئین می توان به موارد زیر اشاره کرد :
سستی، گیجی، یبوست، افت فشار خون، خشکی دهان، وابستگی، تضعیف عضلات تنفسی، هپاتوتوکسیسیتی (در دوزهای سمی)
موارد منع مصرف استامینوفن کدئین
• حساسیت به دارو
• نارسایی شدید کبدی یا کلیوی
• بارداری و شیردهی
• اختلالات شدید تنفسی
• مصرف این دارو در کودکان زیر 12 سال توصیه نمی شود.
• مصرف همزمان داروهای اعصاب موسوم به مهار کننده های منو آمینو اکسیداز با این دارو، ممنوع می باشد.
• نارسایی شدید کبدی یا کلیوی
• بارداری و شیردهی
• اختلالات شدید تنفسی
• مصرف این دارو در کودکان زیر 12 سال توصیه نمی شود.
• مصرف همزمان داروهای اعصاب موسوم به مهار کننده های منو آمینو اکسیداز با این دارو، ممنوع می باشد.
استامینوفن/کافئین/کدئین (زاگروپین)
Zagro-Pain®
دسته دارویی: ضد درد/ ضد درد اپیوئیدی
شکل دارو: قرص
ترکیبات دارو: استامینوفن 300 میلی گرم / کافئین 15 میلی گرم / کدئین فسفات 15 میلی گرم
دسته دارویی: ضد درد/ ضد درد اپیوئیدی
شکل دارو: قرص
ترکیبات دارو: استامینوفن 300 میلی گرم / کافئین 15 میلی گرم / کدئین فسفات 15 میلی گرم
مکانیسم اثر زاگروپین
کافئین: محرک خفیف دستگاه عصبی مرکزی است و عروق خونی مغز را منقبض می کند و این اثر به رفع سردرد کمک می کند.
استامینوفن: از طریق تاثیر بر هیپوتالاموس اثرات ضد تب خود را ظاهر می کند همچنین به صورت محیطی تولید تکانه های درد را مسدود می کند. ممکن است سنتز پروستاگلاندین در سیستم عصبی مرکزی را نیز مهار کند.
کدئین: از طریق اثر بر گیرنده µ اثرات ضد درد خود را ظاهر می سازد. کدئین یک قرص مسکن مخدری با اثرات ضد سرفه است.
استامینوفن: از طریق تاثیر بر هیپوتالاموس اثرات ضد تب خود را ظاهر می کند همچنین به صورت محیطی تولید تکانه های درد را مسدود می کند. ممکن است سنتز پروستاگلاندین در سیستم عصبی مرکزی را نیز مهار کند.
کدئین: از طریق اثر بر گیرنده µ اثرات ضد درد خود را ظاهر می سازد. کدئین یک قرص مسکن مخدری با اثرات ضد سرفه است.
موارد مصرف قرص مسکن استامینوفن کدئین
تسکین کوتاه مدت دردهای خفیف تا نسبتا شدید.
میزان و نحوه مصرف استامینوفن کدئین
در افراد بالای 12 سال، 1 الی 2 قرص هر 4 الی 6 ساعت.
ماکزیمم دوز روزانه داروی استامینوفن 4000 میلی گرم می باشد. هرگز بیش از این مقدار استامینوفن مصرف نکنید.
در حین مصرف این دارو، از فرآورده های دیگری که حاوی استامینوفن هستند استفاده ننمایید.
هر قرص مسکن را به همراه یک لیوان پر آب مصرف نمایید.
ماکزیمم دوز روزانه داروی استامینوفن 4000 میلی گرم می باشد. هرگز بیش از این مقدار استامینوفن مصرف نکنید.
در حین مصرف این دارو، از فرآورده های دیگری که حاوی استامینوفن هستند استفاده ننمایید.
هر قرص مسکن را به همراه یک لیوان پر آب مصرف نمایید.
عوارض جانبی داروی استامینوفن کدئین
اگرچه این عوارض نادر هستند و اثرات ناخواسته در یک فرد بروز نمی کند اما در صورت بروز هریک از مشکلات ذیل با پزشک خود مشورت کنید:
واکنش های افزایش حساسیت، سندروم استیون جانسون (مشکلات پوستی)، اسپاسم ریه، آسیب کبدی، احساس گیجی و عصبی شدن، یبوست، تهوع، استفراغ، اختلال در تنفس، خشکی دهان، التهاب پانکراس، قرمزی پوست، تعریق، احساس ضعف،کاهش توان جنسی.
واکنش های افزایش حساسیت، سندروم استیون جانسون (مشکلات پوستی)، اسپاسم ریه، آسیب کبدی، احساس گیجی و عصبی شدن، یبوست، تهوع، استفراغ، اختلال در تنفس، خشکی دهان، التهاب پانکراس، قرمزی پوست، تعریق، احساس ضعف،کاهش توان جنسی.
موارد منع مصرف قرص مسکن استامینوفن کدئین
در موارد زیر از مصرف این دارو پرهیز کنید:
• سابقه حساسیت به هریک از اجزای دارو
• در صورت ابتلا به آسم شدید یا مشکلات تنفس
• ابتلا به مشکلات قلبی
• نارسایی شدید کبدی یا کلیوی
• اعتیاد به الکل
• بارداری و شیردهی
• مصرف این دارو در کودکان زیر 12 سال توصیه نمی شود.
• مصرف همزمان داروهای اعصاب موسوم به مهار کننده های منو آمینو اکسیداز با این دارو، ممنوع می باشد.
• سابقه حساسیت به هریک از اجزای دارو
• در صورت ابتلا به آسم شدید یا مشکلات تنفس
• ابتلا به مشکلات قلبی
• نارسایی شدید کبدی یا کلیوی
• اعتیاد به الکل
• بارداری و شیردهی
• مصرف این دارو در کودکان زیر 12 سال توصیه نمی شود.
• مصرف همزمان داروهای اعصاب موسوم به مهار کننده های منو آمینو اکسیداز با این دارو، ممنوع می باشد.
داروهای کاهنده درد و تب غیر اپیوئیدی
قرص مسکن استامینوفن (استاگروفن)
Acetagrophen®
دسته دارویی: ضد درد و تب بر
شکل دارو: قرص خط دار
ترکیبات دارو: هر قرص حاوی 325 میلی گرم و یا 500 میلی گرم استامینوفن
دسته دارویی: ضد درد و تب بر
شکل دارو: قرص خط دار
ترکیبات دارو: هر قرص حاوی 325 میلی گرم و یا 500 میلی گرم استامینوفن
مکانیسم اثر استامینوفن
از طریق تاثیر بر هیپوتالاموس اثرات ضد تب خود را ظاهر می کند، همچنین به صورت محیطی تولید تکانه های درد را مسدود می کند. ممکن است سنتز پروستاگلاندین در سیستم عصبی مرکزی را نیز مهار کند.
موارد مصرف استاگروفن
تسکین درد و پایین آورنده تب
میزان و نحوه مصرف استامینوفن
میزان مصرف هر دارو با توجه به شرایط بیمار و تشخیص پزشک تعیین می شود، اما به طور معمول این دارو به شرح زیر استفاده می شود:
350-650 میلی گرم هر 4 تا 6 ساعت به منظور کاهش درد و تب در بزرگسالان.
هرگز بیش از 4000 میلی گرم از این دارو را در 24 ساعت مصرف ننمایید.
در افراد با مشکلات کلیوی و کبدی، فاصله دوزها، طول دوره درمان و میزان مصرف شده در هر دوز حتما باید توسط داروساز یا پزشک کاهش یابد.
350-650 میلی گرم هر 4 تا 6 ساعت به منظور کاهش درد و تب در بزرگسالان.
هرگز بیش از 4000 میلی گرم از این دارو را در 24 ساعت مصرف ننمایید.
در افراد با مشکلات کلیوی و کبدی، فاصله دوزها، طول دوره درمان و میزان مصرف شده در هر دوز حتما باید توسط داروساز یا پزشک کاهش یابد.
عوارض جانبی قرص مسکن استامینوفن
هر دارو به موازات ایجاد اثر درمانی مورد نظر، ممکن است سبب بروز عوارض ناخواسته نیز بشود. اگرچه کلیه عوارض در یک فرد مشاهده نمی شود ولی در صورت بروز این عوارض با پزشک خود مشورت نمایید.
از جمله عوارض جانبی قرص مسکن استامینوفن می توان به موارد زیر اشاره کرد:
راش و کهیر، آنژیو ادم، گیجی، نفروتوکسیسیتی، هپاتوتوکسیسیتی (در دوزهای سمی )
از جمله عوارض جانبی قرص مسکن استامینوفن می توان به موارد زیر اشاره کرد:
راش و کهیر، آنژیو ادم، گیجی، نفروتوکسیسیتی، هپاتوتوکسیسیتی (در دوزهای سمی )
موارد منع مصرف استامینوفن
• حساسیت به فرآورده
• نارسایی شدید کبدی
• نارسایی شدید کبدی
داروهای استروئیدی
کورتون یا کورتیکواستروئیدها نوعی چربی مشتق از ماده اولیه کلسترول هستند. مهمترین هورمون استروئیدی که در بدن ساخته می شود کورتیزول است. کورتیکواستروئیدها در بسیاری از بیماری های التهابی و ایمنی، آسم و روماتیسم به کار می روند. رایج ترین داروهای این دسته، هیدروکورتیزون، دگزامتازون، بتامتازون، پردنیزولون هستند.
داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی یا NSIAD ها
این داروها از جمله داروهای بسیار پر کاربرد در پزشکی هستند. این داروها باعث مهار آنزیم سیکلواکسیژناز میشوند و بر همین اساس می توانند التهاب، درد و تب را کاهش دهند. این داروها بر خلاف قرص های مسکن اپیوئیدی، اعتیاد ایجاد نمی کنند.
زاگرس دارو پارسیان، داروهای زیر را از این دسته دارویی در دست تولید و عرضه دارد. این داروها به زودی وارد بازار دارویی خواهند شد:
• مفنامیک اسید
• ناپروکسن
• سلکوکسیب (مهارکننده اختصاصی Cox-2)
زاگرس دارو پارسیان، داروهای زیر را از این دسته دارویی در دست تولید و عرضه دارد. این داروها به زودی وارد بازار دارویی خواهند شد:
• مفنامیک اسید
• ناپروکسن
• سلکوکسیب (مهارکننده اختصاصی Cox-2)
بی حس کننده های موضعی
این ترکیبات از طریق مسدود کردن کانال های یونی در اعصاب و غشاهای تحریک پذیر عمل می کنند.
بی هوش کننده های عمومی
این داروها به صورت سیستمیک از راه تزریق وریدی یا استنشاق روی سیستم عصبی مرکزی اثر می گذارند.
روش های غیر دارویی برای تسکین درد
از جمله روش های غیر دارویی برای تسکین درد، استفاده از گرما یا سرما در موضع درد است. از دیگر روش های سنتی بدون مصرف قرص مسکن، می توان به ماساژ درمانی یا استفاده از گیاهان دارویی اشاره نمود.
تولید بهترین قرص های مسکن توسط شرکت زاگرس داروی پارسیان
بدون شک همه ما در مقاطعی از زندگی در اثر ابتلا به بیماری های مختلف مانند کمردرد، سردرد، دندان درد و سوانح مختلف درد را تجربه کرده ایم. درد تنها یک حس ناخوشایند نیست بلکه به عنوان عامل ایجاد بیقراری، بی خوابی، عدم تمرکز و اختلالات مختلف جسمی و روانی و در نتیجه کاهش کیفیت زندگی شناخته می شود. به گونه ای که 30 تا 60 درصد افرادی که دردهای مزمن دارند، افسردگی را نیز تجربه می کنند.